siedzą starcy i se gwarzą
wspominają dawne dzieje
stare lata, aż do dziś.
Były wzloty i upadki
pełne szczęścia, to dzień rzadki
choć nadzieję zawsze mieli
że się może coś im zmieni- lecz niestety coraz gorzej
mój ty Boże
teraz nikt nam nie pomoże.
A gdy w końcu za tą bramą
prochy nasze pochowają
pod kamieniem, czy też płytą
- pozostali niech powiedzą
dobre chłopy tutaj leżą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz